Kocaman, rengarenk ve pozitif graffiti işleri

Mylo Xyloto‘nun birkaç ay önce Every Teardrop Is A Waterfall‘la müjdelenmesi sebepsiz değilmiş: Mylo Xyloto; kocaman, bariz, hacimli, bol patlamalı, cesur ve net. Çağlayanlardan farksız.
.
Mylo Xyloto büyük sürprizlerle dolu değil ve bu iyi. Coldplay, başından beri yaptığını ve Viva La Vida’yla mükemmele yaklaştırdığını, şüphelerden ve gereksiz ayrıntılardan ayırıyor, basitlik+sürate inancı tazeliyor. Olanca cesaretle, her şeyi zirveye sabitliyor.
.
Mylo Xyloto, inkar etmenizi imkansız kılacaklardan. Düşünmenize fırsat bırakmadan sizi avucunun içine alacaklardan. Hareketsiz kalmayı opsiyonlardan çıkaracaklardan. Üstelik, Parachutes+Rush of Blood to the Head basitliğinden, X&Y; karmaşasına hızlı geçiş yok. Dahası, Coldplay direktliğini gölgelemeye cüret edecek bir Viva La Vida konseptine de ihtiyaç duymuyor.
.
.
Mylo Xyloto, bütünüyle iyi hissetmekten ibaret. Tonlar, dinamizm, şarkı sözleri, albümün tamamına yayılan ”stadyum performansları için bestelenmiş” hissiyatı, cesaret, netlik, ihtişam. (Yine de neredeyse her nakaratta ”ooooooo” duymaktan bazen sıkılabilirsiniz.)
.
Viva La Vida alışkanlıklarından uzakta olduğunu söylemek güç. Öte yandan, Mylo Xyloto’da Parachutes+Rush of Blood to the Head kırıklığının, X&Y; döneminde Fix You örneğiyle, Viva La Vida döneminde Violet Hill, Lost ve Viva La Vida örnekleriyle ”bittersweet”e evrilmesinin bir adım sonrasının, altı çizili halini deneyimliyoruz.
.
.
Coldplay parçalarında alışık olduğumuz düşük tempo-yükseliş-düşük tempo, Mylo Xyloto’da yok. Daha doğrusu, Mylo Xyloto hemen hemen zirvelerden ibaret.
.
Every Teardrop Is A Waterfall: Rengarenk, hızlı, pozitif, tümüyle zirve; loop’taki harikulade tuşlulara hakkını teslim etmek şart.
.
Paradise: Dansa daha yakın, yürüyüşü daha yalın, daha stabil bir Viva La Vida parçası gibi. Yaylıların üstünde,  Nine Inch Nails/Linkin Park parçalarında sırıtmayacak bir melodiyi loop’ta tuttuğunuzda ortaya çıkan şey, fena halde pozitif.
.
Charlie Brown: Yine loop’ta, yalnızca kutlamalara ve şenliklere yakışacak bir melodi. Every Teardrop Is A Waterfall patlamaları, enerji. Albüm kapağında renk cümbüşü ve grafiti vurgusu, Charlie Brown’la anlam kazanıyor.
.
Hurts Like Heaven: Coldplay’den çıkan en hızlı parça. Tuşlular, dans, tansiyon için mühendis işi bir gitar tonu. Okşamak için yazılmış gibi.
.
Princess of China: Rihanna düeti, parçayı gece kulüplerinin favorisi yapmayacak. Parçanın Coldplay tarafında işlevi farklı: Viva La Vida alışkanlıkları, grubun R&B;’ye rahatlıkla yaklaşabileceğinin kanıtı.
.
Major Minus: Chris Martin’in uzun süre önce Thom Yorke taklidi yapmaktan vazgeçtiğini sanıyordum. Albümün en zayıflarından. Umarım son deneme olur.
.
U.F.O: Albümün ve muhtemelen Coldplay’in en kötü gitar işlerinden. Albümün ikinci zayıf halkası.
.
.
X&Y; belirsizliğinden sonra Viva La Vida isyanı ve savaş ilanını, Mylo Xyloto bağımsızlık kutlamalarını andırıyor. Chris Martin ve Coldplay tarafında cesaret için en uygun zaman: Mylo Xyloto bir iyi hissetme deklarasyonu, basitlik+sürat+cesaret manifestosu.
.
Bono’nun fazla seçeneği olduğunu söylemek zor. Alternatiften ana akım rock’a, oradan ”pozitif pop rock” denebilecek sulara, bu kadar pürüzsüz bir konumlanma yapmak kimseye nasip olmadı.
.
Chris Martin’in ilk çocuğuna ”Apple” adını koyması görünüşe göre başlangıçtı.
.
İkinci çocuğuna ”Steve Jobs” adını vermesi için bir engel yok.
.