FMK: M.I.A. – AIM

Aslında bu yazıyı 1-2 hafta kadar önce yazmam gerekiyordu. Fazlasıyla sıkı bir M.I.A. hayranı olarak albümü 2-3 hafta boyunca aralıksız dinleyip yalayıp yutarım diye düşünüyordum çünkü MAYA ve Matangi çıktığında tam olarak böyle yapmıştım. (Bahanem asla yoğunluk veya tembellik değil evet) Fakat gelin görün ki araya Bon Iverler, Solangelar, Danny Brownlar girdi ve ben AIM’e olan hevesimi kaybetmiş buldum kendimi. Evet, ne yazık ki elimizdeki M.I.A.’in en zayıf albümü. M.I.A.’in bazı şarkılardaki bezgin vokalleri, albümün odaksızlığı, M.I.A.’in kıyıda köşede kalmış şarkılarından yaptığı bir kolaj havasında olması ve kişisel diskografisine önceki albümlerinin ve mixtapelerinin aksine pek az yeni şey katması gibi birtakım eksileri var. Fakat bana göre albümün beğenilmemesinin en büyük sebebi bir M.I.A. albümü olması. U dönüşü yapmış gibi olmayayım ama her ne kadar fazla beğenmemiş olsam da elimizdeki kesinlikle kötü bir albüm değil. Açıkçası başka birinin ilk albümü olsaydı AIM fazlasıyla övülecekti adım gibi eminim. Ancak M.I.A. gibi her albümünde bambaşka sulara dalan bir sanatçı böylesine risksiz bir son albümle gelince doğal olarak eleştirildi. Albümde çok çok iyi şarkılar var ama “Olmasa da olurmuş sanki” dedirten, M.I.A.’in daha önce benzerini defalarca kez yaptığı şarkılar da var. Bir nevi tüm diskografisine karşı yaptığı, ortalamanın biraz üstünde bir throwback derlemesi gibi AIM. Fakat yine de M.I.A.’den başkasının yapamayacağı kadar dolu dolu, çılgın ve her ne kadar kendisi aksini söylese de politik ve de hüzünlü bir albüm aynı zamanda. Tam olarak M.I.A. standartlarında bir son albüm olmasa da kesinlikle şans verilesi. Bize 4 adet birbirinden muazzam albüm sunan Maya’yı birazcık tökezledi ve kendini tekrar etti diye hoş görmemek haksızlık olur bence.

Albüme dair içimde biriktirdiklerimi döktüğüme göre bu aralar daha sık dinlediğim, yıllar boyu dinleyeceğimi düşündüğüm ve “albümden atılsa da olur” dediğim şarkıları listeleyeyim artık:

FUCK

Visa: Albümü ilk dinlediğimde en çok dikkatimi çeken şarkı Visa olmuştu. Bunda en sevdiğim M.I.A. albümünün Arular olmasının büyük etkisi var çünkü Visa, tam anlamıyla Arular’dan fırlamış gibi. Galang sample’ı da cabası zaten. Çok çok eğlenceli bir şarkı.

Freedun (feat. ZAYN): Sanırsam XXXO’dan sonra M.I.A.’in mainstream pop’a en çok yaklaştığı şarkı. Şarkıda bir “daha iyi olabilirmiş” havası var ama bir kere dinledikten sonra akıldan atabilmek bir hayli zor. Zayn’in de şarkıya ayrı bir hava kattığını düşünüyorum. Ayrıca albümün en uzun şarkısı ve ben tuhaf bir şekilde en çok outro kısmını sevdim.

Finally: Açıkçası harika bir şarkı olduğunu söylemek zor ama şarkıda insanı çeken nostaljik bir Grimes havası var ve bu aralar pek sık dinliyorum.

Swords: Şarkı çıkalı bayağı oldu ve bonus olsa da albüme alınmasına bir hayli sevindim. Bence M.I.A.’in MAYA albümünden beri yaptığı en iyi şarkılardan biri. Biri bana “M.I.A.’i tek şarkıda özetle” dese Swords’u dinletebilirdim sanırım.

MARRY

Talk: Benim için albümün en büyük sürprizi oldu. Kesinlikle albümde en çok beğendiğim şarkı. Gaz ve bol tekrarlı tipik bir M.I.A. nakaratı, politik sözlerle twerk yapma isteğini aynı potada eritebilmesi ve M.I.A.’in rap yapıp döktürmesi gibi bir M.I.A. şarkısında aradığım her şeye sahip. Ayrıca kısacık olması sebebiyle devamlı loop’a alırken buluyorum kendimi. Bir de “I talk and talk until I piss’em off” M.I.A.’in kariyerinin özeti değildir de nedir?

Jump In: Hafif MAYA albümü havası, üst üste binmiş vokalleri, iniş çıkışlarıyla albümdeki en değişik şarkılardan biri.

Borders: Şimdiden bir M.I.A. klasiği. Zaten duymayan kalmamıştır diye tahmin ediyorum.

Ali R U Ok?: Albümün standart versiyonunun en iyi şarkısı bence. Sözleriyle, nakaratıyla, altyapısıyla fazlasıyla bütünlüklü ve dolu dolu. M.I.A.’i neden bu kadar çok sevdiğimi bana bir kez daha hatırlattı.

KILL

Bird Song (Blaqstarr Remix): Açıkçası Medz and Fedz, 20 Dollar ve Matangi gibi en gürültülü ve baş ağrıtan M.I.A. şarkılarını bile delicesine seven biri olarak bu şarkıya asla ama ısınamadım. Şarkıda tam bir demo havası hakim ve sonuna dek dinleyebilmek cidden sabır istiyor. Diplo remixi kesinlikle tercihim.

A.M.P (All My People): Kötü bir şarkı değil ama M.I.A. adına yeni bir şey sunmuyor ve albümdeki çoğu şarkının yanında silik kalıyor.

Fly Pirate: Nakaratın uydurukluğu mu desem, altyapıdaki olmamışlık hissi mi desem, M.I.A.’in vokallerindeki kafasına silah dayamışlar da zorla söyletmişler havası mı desem, bu şarkıyı da sevemedim bir türlü.