RÖPORTAJ: CAVA GRANDE

Portecho ile hem İstanbul müzik camiasına hem de kalplerimize hızlı bir giriş yapan ikiliden Tan Tunçağ ile son projesi Cava Grande üzerine konuştuk. Projenin ortaya çıkışını, ilk albüm Worm Universe‘i, bilgisayar oyunlarının sanat eseri olarak sayılıp sayılamayacağını ve bu sıralar neleri dinlediğini kendisinden dinledik. Cuma günü MIX Festival için Zorlu PSM’ye doğru yola çıkmadan önce mutlaka okuyun ve kendisini izlemeyi ihmal etmeyin.

Merhabalar. Öncelikle nasılsın? Hayat nasıl gidiyor?

Gayet iyi, heyecanlı ve yoğun. Bu ara Cava Grande’nin Mix Festival’daki performansı için yaptığımız provalar devam ediyor.

Uzun zamandır bilgisayar oyunları tasarımıyla ilgilendiğini biliyoruz. Bu ilgi üzerine kurgulanmış bir müzik projesi olarak görüyoruz Cava Grande’yi. Projeyi bir de senden dinlemek isteriz. Bize biraz Cava Grande’nin ortaya çıkışından ve nasıl geliştiğinden bahseder misin?

2012’den beri görsel tasarım ve interaktif medya üzerine yoğunlaşmıştım zaten. Bilgisayar oyunları bunun biraz kaçınılmaz devamı olarak geldi. Öte yandan bilgisayar oyunları üretme fikri benim için daha da eskiye dayanıyor. 2005’de Portecho daha başlamadan önce Deniz Cuylan’la ilk bir araya gelme sebebimiz bir bilgisayar oyunu üretmekti. Üstelik bununla ilgili ciddi bir çalışma da yapmıştık o zaman. Sonra Portecho hayatımıza girdiği zaman bu projeden vazgeçmiştik.

İlk Cava Grande parçalarını ortaya çıkarmam ise 2010 civarı. O dönem bir bilim kurgu filmi senaryosu yazmaya çalışıyordum ve filme soundtrack olabilecek bir kaç parça yapmıştım. Sonrasında uzun bir süre bu tarz müziğe dönmedim. Bunu bir solo proje olarak tekrar ele almam ise 2 sene öncesine dayanıyor. İlk başta Cava Grande’yi içinde ritim elementleri barındırmayan daha ambient bir proje olarak hayal ediyordum ama sonradan bu fikirden vazgeçtim ve biraz da özümde olan “romantik dans müziği” eksenine geri döndüm. Müziğin şimdiki hali çok daha hareketli ve seyirciyi dans ettirmeye yönelik bir çerçevede.

Dinleyici olarak Cava Grande projesini Portecho’nun müziğine göre daha da elektronik ve synth ağırlıklı bulduğumuzu söyleyebiliriz. Peki, sanatçı olarak senin için bu iki farklı projedeki süreç birbirinden nasıl ayrılıyor?

Cava Grande benim için en baştan beri synth’lerle yapılmış modern kompozisyonlardı. Şimdiki hali daha dans ettirmeye yönelik olsa bile müziğin çıkış yolu değişmedi. Cava Grande’de klüp müziğindeki groove bazlı alt yapıdan ziyade daha kompozisyon ağırlıklı bir alt yapı var.

Portecho’dan ayrılan en önemli özelliği sanırım müzik yapma yöntemi aslında. Her ne kadar Portecho’nın tarzı elektronik dans müziği kategorisinde olsa da aslında müzik yazma sürecimiz “akustik” olarak başlıyordu. Deniz’in bulduğu bir gitar riff’i ya da melodisi üzerine ben de bas gitar çalıp bir kaç vokal melodisi buluyordum genelde. İşin synth ve ritim kısmı sonra geliyordu. Portecho’nun sound’unun kendine mahsusluğu biraz da bundan kaynaklanıyor aslında.

Cava Grande’de ise durum biraz daha farklı. Müzik enstrümental olduğu için, her şeyden önce içime sinen bir armoni yapısı bulmaya çalışıyorum. Diğer elementler sonra geliyor.

Bu sene mayıs ayında Cava Grande olarak ilk albümün Worm Universe’i çıkardın. Nasıl tepkiler aldın bu ilk albüm için? Bir albüm çıkarmak bu projen için aklında hep var mıydı?

Cava Grande’yi çıkarmak aklımda hep yoktu aslında.  Hatta bir süredir müzikten kopmuştum genel olarak. 2016’da Beşiktaş’taki terör saldırısında illüstratör arkadaşımız İsmail Koç’u kaybetmek beni biraz tekrar müziğe dönmeye itti. Sadece çalışarak hayatımın biraz boş geçtiğini düşünmeye başladım. Cava Grande’nin görsellerini yapan eşim Miray Kurtuluş’un da cesaretlendirmesiyle bu projeyi hayata geçirmeye karar verdim ve 2018 Mayıs’ında Worm Universe’ü kendi plak şirketim Santima Records’dan piyasaya çıkardım.

Albümün, hem yaz öncesi, hem de o ara ön göremediğim kritik bir seçim süreci sırasında çıkmış olması, her ne kadar pozitif olsa da ilginin biraz zayıf olmasına yol açtı.

Asıl tepkileri yeni yeni almaya başladım kesinlikle. Projeye Gevende’nin trompetçisi olarak tanıdığımız Serkan Emre Çiftçi’nin katılımı, hem müziğe daha kendine mahsus bir renk kattı hem de bu ilginin artmasına sebep oldu.  Şimdi ise ilk defa Mix Festival’da gruba 123’den tanıdığımız Berke Can Özcan davul ve perküsyonda eşlik edecek. Bundan sonraki sürecin daha da renkli ve heyecan verici geçeceğini ön görüyorum. Bundan sonraki planım Mart ayında bir EP çıkarmak.

Bilgisayar oyunlarını da sanat eseri olarak ele alabilir miyiz? Müzikle oyunları bir araya getiren biri olarak, sen bu konu hakkında nasıl düşünüyorsun?

Oyunları sanat eseri olarak ele alabileceğimiz bir dönemdeyiz kesinlikle. Bu aslında uzun bir süredir giden de bir tartışma. Şu anda sanatsal anlamda oyun sektörünün geldiği nokta “Atari salonlarında” jetonla oynadığımız “Space Invaders” dan çok uzak bir yerde. Artık bugün oyun üretimini bir kendini ifade şekli olarak da düşünebiliriz. Bunu özellikle küçük ekipler tarafından üretilmiş “indie” oyunlarının bazılarında çok net görebiliyoruz.

Mesela ben müzikten ilham alarak oyun yapmayı tercih ettim. Cava Grande’nin “Sentinel” adlı parçasına bir klip yapmak istiyordum, onun yerine bir oyun yaptım. Oyun parçayla aynı uzunlukta, 5-6 dakikada bitiyor ama farklı sonları var ve baştan oynayabiliyorsunuz. Daha sonra “A Fine Mess” adlı ilk ticari oyunumu yaptım ve Steam platformu üzerinden piyasaya çıkardım. “A Fine Mess”, hem oyun eleştirmenleri hem de oyuncular tarafından hep çok iyi eleştiriler aldı, bu da beni çok motive etti. Burada Cava Grande’nin “A Fine Mess” parçasının hissiden yola çıkarak oyunun senaryosunu yazdım ve parçayı da oyunun önemli bir elementi olarak kullandım. Ortaya alıştığımız tarzdaki oyunlardan farklı, daha şiirsel bir yapısı olan, gizli anlamları olan, kendini açıklama endişesi duymayan daha sürreal bir oyun çıktı. Amacım oyun için müzik değil, müzik için oyun yapılabileceğini de ortaya koymaktı biraz.

Son olarak da sen bu aralar kimleri dinliyorsun? “Mutlaka keşfetmelisiniz” dediğin bir albüm var mıdır?

Bu aralar Max Cooper’ın “One Hundered Billion Sparks” albümünü dinliyorum en çok. Öte yandan keşfedilecek çok şey olduğu için kendi seçkim olan bir Spotify playlisti yapmaya karar verdim.  Daha çok yeni müziklere yer verdiğim “Mera’s Dream” adlı bu playlist’de özellikle elektronik müzikte son yıllarda çıkan en iyi parçalara ulaşabilirsiniz:

Mera’s Dream: