İlk albümlerini henüz yayınlamış, Kanada’ nın bağrından kopup gelmiş bir grup Old Man Canyon. Dört senelik bir kariyerleri var henüz. Çok yeniler, çok toylar. Ancak yeni albüm Delirium ile bizi şaşırtıp, kalplerimizi çalmayı başardılar. Biraz baştan alırsak; Old Man Canyon, Vancouver tabanlı bir dörtlü. Grubun vokali, beyni ve neredeyse tüm işlerini yapan Jett Pace, başı çekiyor. Her ne kadar aslında bir grup olsalar da sosyal medya hesaplarında, röportajlarda, kayıtlarda neredeyse sadece Jett Pace’ i görüyoruz. İlk dinleyişte solo bir proje izlenimi uyanıyor insanda ister istemez; ancak Old Man Canyon, bir grup müzisyenin ortak projesi.

Grubun başı ve beyni Jett Pace, Kanada’ da sanat eğitimi almış ve sonrasında kendi şarkılarını yazmaya başlamış. Önceleri hip-hopa ilgi duysa da sonraları melodiye ve gitarlara yönelmiş. Amerika ve Avrupa’ yı turladıktan sonra da şehirlerden ilham alıp, o zamanlarki grubu ile güzel müzikler ortaya koymuş. Ancak lokal sahnede kazandıkları popülarite uzun sürmemiş ve grup dağılmış. Jett Pace, neyse ki, pes etmemiş ve solo materyal yazmaya başlamış. İşte bu solo çalışmalar, Old Man Canyon’ ı bizle tanıştıran 2014 tarihli Phantoms and Friends adlı EP. EP’ de yer alan şarkılar; Awkward, Shameless, Suits gibi dizilerde gün ışığına çıktı, gruba belli bir hayran kitlesi kazandırdı.

2014 tarihli bu ilk EP’ de 5 adet şarkı var. Şarkılar; daha çok hayallerin peşinde koşma, pes etmeme, çabalama üzerine kurulu folk şarkıları. Ancak popüler ergen dertlerini ele alırken, klişeleşmekten çok ötedeler. Akıcı melodiler ve hayattan kopma şarkı sözleri ile Wiser, Mumford and Sons‘ ı anımsatırken, The Road’ da Laura Marling‘ e göz kırpıyorlar. Ancak Old Man Canyon, diğerlerinin aksine köklerinden kurtulup ayrı bir yolda gidiyor.

İlk EP’ nin ardından kapsamlı bir turne yapan grup, konserlerdeki yeni materyallerle beklentileri yükseltmişti. Yeni albüm ve ilk LP Delirium geçen hafta itibari ile ortamlara düştü ve Old Man Canyon, herkesi oldukça şaşırttı. Konserlerde her geçen gün daha fazla klavyeye yer veren ve synthesizer ağırlıklı şarkıların tanıtımını yapan grubun yeni albüm tınısı, beklenildiği gibi, bu yönde oldu. Delirium, bir grubun ilk albümü olmaktan çok uzak. Bir “ilk albüm” e göre çok cesur, olgun ve profesyonel. Ancak bazı şeyleri ham bırakmaları daha güzel olurdu sanki. Bazı yerlerde keşke daha az synthesizer olsaydı ya da daha çok Jett Pace’ in sesini duysaydık diyebiliyorsunuz. Özellikle albümü baştan sona, bir çırpıda dinlediğinizde üzerinize ağır bir yorgunluk çöküyor. Bunun sebebi, muhtemelen, ilk EP’ nin sahip olduğu sade ama dinamik yapının yanında LP’ nin fazla tekdüze ama bir o kadar da karmaşık kalması. Yine de insanda dans etme isteği uyandıran albümleri Delirium, beklentiyi karşılıyor, kulakları şenlendiriyor. Özellikle ilk single Hollow Tree, kaçırmak istemeyeceğiniz bir kayıt, hemen aşağıya sizin için bırakalım.

Biz Old Man Canyon’ ı çok sevdik, bağrımıza bastık. Umarız, siz de onları sever ve hemen şarkı listelerinize eklersiniz.