Kayahan için biraz yaşım genç ama nereden geçti hatırlamamakla beraber, gerçekten küçük sayılabileceğim bir yaşta Odalarda Işıksızım‘ın kaseti geçti elime. Kaseti takar ve gerçekten saatlerce dinlerdim. O albüm de gerek sözleriyle olsun gerek de müzikleriyle olsun çocukların ilgisini çekebilecek bir albüm. Tabi ilgi çekmek diyorum, sözleri yavaş yavaş anlamaya başladığım zaman liseye geçmiştim bile. Yoksa o zamanlar ne dünyanın ipleri çözülürdü ne de sevdanın gözleri kararırdı. Sonra sonra ne Kayahan kaldı ne de kaset benim için. Yine de bugün vefat haberiyle birlikte geri döndürdü beni. Ne efsane diye isim takarım kendisine öldükten sonra ne de çok seviyordum diyebilirim. Ama o güzel günlerde bir anısı varmış diyorum şimdi kendi kendime. Umarım o da şu an güzel günlerini yaşıyordur tekrar tekrar.

Bir de şarkının girişi size de Susam Sokağı’nı hatırlatmıyor mu?

İyi geceler.