Beklemeler sonuç verdi…

Olayları birazcık geriye sarıyorum. 2006 yılında “Sympathy” şarkıları ile “bu grupta iş var” dedim ve sonra New York Times gazetesi de bu düşünceme katıldı. Bir gezi yazılarında geleceğin parlak elektronik grupları arasında gösterdi Portecho‘yu. 2009 yılına geldiğimizde bu umutları yıkmayan bir albüm olan Studio Plastico‘yu yayınladılar. Şimdi ise karşımızda biraz olgunlaşmış Portecho ve yeni albüm Motherboy var.
 
İKSV Salon‘a girdiğimde gördüğüm insanlar beni mutlu etmişti. Çünkü, “Eğer bir insan hafta içi bir konsere geliyorsa o grubu gerçekten sevdiği için geliyordur.” gibi bir düşüncem var ki istisnaları olsa da grubu dinlemeye konsantre olan insan oranı bu konserde gerçekten fazlaydı.
Konserin başlamasına az kala yukarıdan inen beyaz perde, görselli bir konser müjdecisi gibi gelse de o gün içerisinde çıkmış olan Permanent Runaways‘in yansıtıldığı bir alan olarak kaldı. Klibin gösteriminden sonra kaldırıldı. Yeri gelmişken yeni albümün ipuçlarını içeren Permanent Runaways ve klibi;
.

Sıra Portecho ikilisi Deniz Cuylan ve Tan Tunçağ‘ın sahneye çıkışındaydı ama bu sefer yanlarında Feryin Kaya ve Ulaş Özbiçer de vardı. Konserdeki tek beğenmediğim nokta orjinalinden farklı çalınan Papers şarkısı oldu. Konser öncesi eskileri hatırlama sürecinde “bu akşam bunu da çalsalar ya” dediğim parçalar arasındaydı Papers ama farklı bir düzenleme ile duyunca biraz yıkıldım. Konserde yeni albümden çalınan Two Shots, Chelsea, Permanent Runaways; bundan sonraki Portecho konserlerinin daha eğlenceli geçeceğinin müjdeleriydiler. Eskilerden çalınan Studio Plastico, Crazy Nights ve tabi ki Sympathy ile de dansa doyduğum bir gece oldu.
.
.
Konser bitimiyle öğrenciliğimi hatırlayıp Salon’dan hızla ayrıldım. Fakat o zamandan beri aklımda  bir dahaki Portecho konseri ne zaman olur sorusu var.
.
*Fotoğraf Salon İKSV’nin Facebook sayfasından alınmıştır.
.