THE “PÜRTELAŞ 3+1 ” SHOW

Bundan birkaç ay önce (bazı editörler -ben- çok tembel) pek çoklarımızın müzisyen kimliğiyle tanıdığı Emir Aksoy‘la bir araya geldik. Hem de bu kez müziğinden değil, parçası olduğu Pürtelaş 3+1‘den bahsetmek için. İzlemeye ve bilhassa dinlemeye doyamadığımız performansları kimler, neden, nasıl hazır ediyor sorduk soruşturduk; kamera karşısında konuşamayan müzisyenlerin samimiyetinden internet yayıncılığının zorluklarına milyon konuya dokunduk. Lafı uzatmadan sohbete buyur ediyor, Pürtelaş’ 3+1’in binbir farklı hesabına ulaşabileceğiniz linkler için postun en sonuna bakmanız gerektiğini hatırlatmak istiyorum.

Standart hal hatır sorularıyla başlayalım o zaman. Ne yapıyorsunuz? Pürtelaş 3+1 nasıl?
Pürtelaş 3+1 iyi. Moda’ya taşındık ve programa adını veren sokaktan çıkmış olduk böylece. Çünkü aslında sesçimizin evi aynı zamanda bizim stüdyomuz. Onun işi sebebiyle bu tarafa taşınması gerekti. Öyle olunca biz de taşınmış olduk. Ama tabii ismi Moda 3+1 diye değiştirmek çok iyi bir fikir gibi gelmedi. (Gülüyoruz)

Bir düşün bence. Biliyorsun blogger’lar falan şu an hep Moda’da.
Ahah doğru diyorsun, Moda yükselen değer şu an. Çok güzel isimleri çekiyoruz şu an. Yayınlama hızımızın çok üstünde çekim yapıyoruz çünkü sevdiğimiz insanlar, yeni tanıdığımız insanlar ulaşıyor ama bir yandan da çektiğimiz insanların yayınlarını biraz geç yapıyor oluyoruz. O yandan üzücü. “Gel işte seni çekelim” dediğimiz, sevdiğimiz birine “Ama işte 4 ay sonra yayınlayacağız” demek zorunda kalıyoruz.

O kadar oluyor mu? 4 ay çokmuş cidden.
Şu sıralar fazla yedekli gittik galiba. Ama işte artık programı biraz daha yavaşlatacağız, artık daha az isim çekeceğiz. Bir de programı iki haftada birden haftada bire çekmek gibi bir hedefimiz var. Bilmiyorum başarabilir miyiz tabii, maddi yanı vesaire derken başka bir sürü yönü var onun da. Eğer öyle yapabilirsek o zaman çok daha verimli olur gibi geliyor.

En son kimleri çektiniz neler oldu peki?
Bu ay çektiklerimizden Haşmet Asilkan yani Fatih Vural var. (Bu sırada yazar söz konusu röportajı aylar önce yapmış olduğumuzu hatırlatmak istiyor) Enteresan bir müzik adamı. Kalben’i çekeceğiz. (Çektiler ve yayınladılar) Sonra Peyk’i çekeceğiz. (Evet.) Peyk gerçekten uzun zamandır çekmek istediğimiz, heyecan duyduğumuz isimlerden biri. Ev stüdyosu olduğu için her seferinde konuklarımızı evimizde ağırlıyormuşuz heyecanı da yaşıyoruz. Çağıl Kaya adında bir caz müzisyeni var, o da geçtiğimiz sene sanırım ilk albümünü yapmış. Dev cazcılarla çalıyor, onu çekeceğiz. (Çektiler ve yayınladılar) Bu ay böyle 4 isim çekeceğiz, yine yayın hızımızın üstünde. Bu arada daha yayınlamadığımız 10 isim birikti herhalde. Bakalım böyle yoğun gidiyor işler şimdilik.

https://youtu.be/UQylMuYQwg8

Peki şu noktada müzisyenlere siz mi gidiyorsunuz yoksa onlar “ya biz de gelmek istiyoruz” diye size mi geliyorlar?
İkisi de oldu aslında. Biz tabii başlarken, aşağı yukarı 1 sene öncesinde, kendi çevremizdeki insanlardan yola çıkmıştık. Can Güngör’ü çok çok seviyorduk ve hiç videosu yoktu. Hep ilk videolarını biz çekelim diye hayal ediyorduk ve öyle de oldu gerçekten. Çok mutluyuz mesela bu yüzden. Albümünü yayınladı, lansmanını falan da yaptı tabii artık. Ondan sonra Nilipek., Selim Saraçoğlu.. Onun da hiç videosu yoktu ya da bir tane videosu vardı bizden önce galiba. Sonra zamanla işte Selim birini söyledi, Nilipek. başka birini söyledi. Zaten hepimiz de müzikle uğraşan insanlar olduğumuz için camianın içindeyiz. “Ya şunu da çekelim” falan diye kenara hep not aldığımız isimler vardı. Onların çoğuyla, ilk etapta, hani ilk 10 bölüm için biz konuştuk aslında ama sonradan, azıcık da tanınmaya başlayınca, insanlar bize ulaşmaya başladı. “Biz de gelelim, biz çok sevdik konseptinizi” diyenler de oldu. Sadece ismini duyup bu neymiş acaba diye baktığımız isimlerden de tanışıp çektiklerimiz oldu. Çok güzel oluyor yani yolculuk keyifli gidiyor şimdilik.

Yaptığınız da yeni bir şey aslında ama ekip oldukça tecrübeli. Herkes daha önce benzer şeyler yapmış.
Şu an benim dışımdaki ekip Levent Sevi, Yiğit Yemez ve Gün Erdoğdu. Hepsi yaptıkları işte kendilerini kanıtlamış isimler tabii böyle olunca muhteşem ekip arkadaşlarına dönüşüyorlar. Onlar önceden Long Way From Home diye bi proje yapıyorlardı. Bu bahsettiğim 5 sene öncesi falan. Ondan sonra bunun daha yerli olanı Evden Uzakta’yı yaptılar. Ve hani çok büyük isimleri de çektiler, Kardeş Türküler’e varana kadar… O sırada bilinirlikleri de arttı, bir yandan da bazı şeyleri daha iyi ve daha farklı yapmanın yollarını da keşfettiler. Bu onların yanında çok daha butik bir proje çünkü evde ve maksimum iki kişiyle kayıt yapıyoruz. Bunda da müzik seviyesi olabileceğinin en iyisi olsun diye çok dikkat ediyoruz. Görüntüsü de alıştığımızın biraz daha dışında olsun, farklı açılara bölünmeden müziği odağa taşısın gibi bir kaygımız var. Onun da olumlu tepkisini alıyorsun tabii. Müzisyenler bu işleri portfolyolarına koyacaklarını falan söylüyor ki bu çok onore edici bir şey bence. Hakikaten albüm gibi rahat rahat dinleyebildiğin bir şey çıkıyor sonuçta.

Peki şu noktada Pürtelaş 3+1’i nasıl konumluyorsunuz? Hani insanların yeni birilerini keşfettiği bir yer değil çünkü aslında hani bildiğimiz, dinlemesek bile adını duyduğumuz isimler var. Diğer yandan çok da anaakım isimler de yok ki o taraflara da yürümek istiyor musunuz bilmiyorum. Bundan sonra ne olacak, nasıl devam edecek?
Yola çıkarken “keşfedilmemiş müzisyenleri bulacağız” gibi bir fikir yoktu aklımızda açıkçası. Çünkü halihazırda biraz keşfedilmiş ama piyasada yeterince de malzemesi olmayan, çok sevdiğimiz bir ton müzisyen vardı. Bu isimleri ikna edip onları videoları, şarkıları, kayıtları olsun diye kandırmak bize daha cazip görünüyordu. Arada daha öncesinde tanımadığımız ve yine ilk videolarını bizim çektimiz isimler de oldu ama o isimler zaten pek çoğumuzun kulağında vardı. Hani “Şunu keşfettik ve parlattık” zaten biraz komik bir tabir. Parlayacağı varsa insanlar parlar zaten, o yeteneğine bağlı ama umarım tabii ilk videolarını bizim çektiğimiz, bizim vesile olup müzikseverlerle tanıştırdığımız isimler olur zamanla. Şu ana kadar dediğin gibi bağımsız müzikle ilgilenen insanların üç aşağı beş yukarı bildiği isimlerdi konuklarımız. Bundan sonra nereye gidileceği kısmında da, şimdi düşününce çok kalabalık değil belki ama 100 kişilik, belki 200 kişilik bir müzisyen camiası var (İstanbul için söylüyorum bunu) ve bunların bir kısmı çok büyük müzisyenler ama başka, daha pop isimlerin arkasında çalıyorlar, kendi projelerine daha özel bakıyorlar. Bir kısmı popüler olmamayı tercih ediyor, daha farklı yollardan, mecralardan gitmeyi seçiyorlar. Çekebileceğimiz daha çok insan var. Onları zaten çekebildiğimiz takdirde biz de mutlu olacağız çünkü en nihayetinde bu bir arşiv. Şu an 1 senelik bir arşivimiz oldu ve bu neden 100 kişilik bir arşiv olmasın? 2027 yılı geldiğinde insanların dönüp “Aaa 2010’larda Türkiye’de böyle müzikler de yapılıyormuş” diyebileceği bir şey yaratabiliyorsak ne mutlu bize.

Ölümsüzlüğün peşinde diyorsun…
Büyük isimler bir şekilde kalıcı olmayı başarıyorlar ama bu tip, gerçekten kaliteli müzik yapıp özünden de çok ödün vermeyen insanların müzikleri bir şekilde bu hızlı tüketim temposunda kaybolmaya daha meyilli oluyor. Bunu arşivlemeye niyetli çok az insan ya da çok az oluşum var. Mesela işte Karga senelerdir derlemeler çıkarıyor. Muhteşem bir hareket ama bir başkası yok. Müzik dergileri, müzik yayınları var ama müziği düzgün depo etmek için biraz daha müzikal değer oluşturma kısmında etkinlik yapan çok az yer var. Biz de onlardan biri olalım istiyoruz açıkçası.

Çok tatlı bir amaçmış. Bunun altını daha fazla çizebilirsinz bence. Gerçi belki de bu senin kişisel motivasyonundur.
Yok bu konuda içeride üç aşağı beş yukarı hemfikiriz ama ne bileyim, biraz ütopik bir yanı da var. Bir de bundan prim yapmak da ayrı bir şey olacak. Hani “Biz arşivciyiz” falan gibi bir çıkış da biraz iddialı.

Şu an o çıkışı yaptın yalnız farkındasın değil mi? (Gülüyoruz)
Bu hayal yani ulaşmak istediğimiz amaç bu diyeyim. Hani şöyle de bir durum var, yarın ne olacağını hiçbirimiz bilmiyoruz. Çok şükür bir buçuk senedir istikrarla sürdürdük programı bugüne kadar ama hani bir gün bir şey olur ve Pürtelaş 3+1 diye bir şey kalmaz veya belki de her şey yolunda gider ve senelerce daha bu işe devam ederiz. Açıkçası bilmiyorum. Yapabildiğimiz süreçteki şeyleri güzel paketleyelim, güzel saklayalım hiçbir şey olmazsa biz ve bizim gibi insanlar açıp açıp dinler. Veya konuk ettiğimiz müzisyenler de “Vaktinde böyle bir şey yapmıştık” diye açıp dinlerler diye düşünüyorum empati yapınca.

Bir de “Biz akustik müzik yapılan bir program değiliz. Başka genre’lar da kaydediyoruz” durumu var sizin tarafta. Onu da bir daha bir konuşalım. Çünkü benim için de en başta öyleydi ama halbuki öyle bir şey yok.
Akustik müzik yükselen bir değer tabii dünyada bütün bu özel session’larla programlarla falan. Türkiye’de de öyle. Daha doğrusu akustik müzik algısıyla birlikte yükselen programlar vardı, mesela Akustikhane ilk çıktığında daha akustik bir programdı – tabii artık insanlar davullarıyla amfileriyle falan çıkıyorlar. Biz akustik müzik iddiasına çok girmek istemedik çünkü kimi müzik var ki bizim de çok sevdiğimiz müzikler ve onlar akustik olamaz. Farazi V Kayra, roadside.picnic, Ah! Kosmos… Çok abes bir şey yani bu adamlara gidip “biz program yapıyoruz ama akustik” demek. Heralde dalga geçerler öyle bir şeyle gitsek. Tür konusunu çok sınırlandırmak istemedik açıkçası çünkü çok farklı türlerde, çok güzel müzik yapan insanlar var. Biz ne kadarını çekebilirsek mutlu oluyoruz ve bizim için kârdır diyoruz. Neticede başta 6-7 bölüm akustik müzik algısıyla gidip sonra 8. bölümde Ah! Kosmos’u konuk ederek, bu algıyı da çat diye kırabildik. Şimdi hâlâ denk geldikçe akustik olmayan bölümlere devam ediyoruz, hip-hop bölümlerimiz oldu mesela!

https://youtu.be/S2vT2eY6Sc4

Bu arada o taraf çok çılgın…
İnanılmaz! Leventlerle arada konuşuyoruz acaba bir tane sırf hip-hop programı mı yapsak diye. Müthiş bir hazine var, müthiş yetenekli isimler var ve gerçek underground müzik o şu anda. Bizim çektiğimiz isimler bir şekilde müzikle ilgilenen kesimde konuşuluyor ama o camia daha kapalı bir kutu. Çok takipçisi var kendi içinde ama müzikle ilgilenen insanların bile çok radarına girmeyebiliyorlar. Ve buna rağmen çok dev işler yapıyorlar. Kendi festivallerini yapıyorlar, kendi plak şirketleri var, yayınları var. Biz de o yüzden hem roadside.picnic’le hem de Farazi V Kayra’yla tanıştığımıza çok sevindik. Devam eden süreçte o taraftan isimler çekmeye devam edeceğiz.

Peki hedeflerinizi nasıl belirliyorsunuz? Arşivcilik harika ama daha çok insana ulaşmak gibi bir hedef var mı yoksa “Hayır kendi kemik kitlemizi oluşturalım o zaten yeter de artar” bile mi?
O konuda zor dengeler var, sen de yayıncılık yapıyorsun, biliyorsun. Bir ton güzel iş yapılıyor, hayali kuruluyor ama uygulamaya geldiği zaman onu sürekli yapmak istiyorsan illa ki biraz daha çok insana ulaşman lazım, illa ki biraz daha pazarlanabilir bir şekilde organize olman lazım. Hani hiçbirimizin yapmaktan hoşlanmadığı ama yapmak zorunda olduğumuz şeyler. Bizim için tabii ki ne kadar çok insana ulaşabilirsek o kadar iyi algısı daima var. Çok güzel işler yapılıyor ama anaakım neden hep kalitesiz işlere boğuluyor sorusu dönüyor hep kafamızda.

Herkesin sorduğu ve bir türlü cevaplayamadığı…
Aynen ve aslında dönem dönem bunun kırıldığını da görüyorsun geçmişe baktığında. 90’ların ortasına bakıyorsun, Sezen Aksu’nun önderliğinde bir ekol var. Bir tane kalitesiz iş çıkmamış ama bayağı fabrika gibi de ürün basmışlar o yıllarda. Günümüzdeki Türkçe müziğe bakıyorum, Sıla gibi çok kaliteli işler yapan insanlar var, Gökhan Türkmen gibi bir adam var mesela. Ben “Aşk Lazım”ı ilk dinlediğimde dikkat etmedim, televizyon açıkmış arkada ve Kral TV çalıyor. Top 20 listesinde birinci sırada bu şarkı. Bakıyorum inanılmaz groove, funk bir altyapısı var şarkının ve bu şarkı Kral TV’de, anaakımın göbeğinde, çok uzun süre liste başında kalabiliyor. Adamın her albümü çok satıyor. Bu sefer kendime şeyi soruyorum, “bu kalitedeki işler bu kadar dinlenebiliyorsa ve bu kadar anaakım olabiliyorsa bize neden bu kadar kötü müzik dinletiyorlar?” (Gülüyoruz) Senelerdir çözemiyorum. Bizim de amacımız tabii biraz da iyi müziği, ulaşabildiğimiz kadarıyla, geniş kitleye yaymak. Bunun yöntemini de arıyoruz açıkçası. Hani röportajlar bunun bir yöntemi, gittiğimiz yerlerde dostlarımızla, müzik insanlarıyla bunları konuşmak bilinirlik yaratmak, radyo programları olur, belki müzik yazarlarıyla daha anaakım platformlara ulaşmak vesaire. Bir de özeleştiri yapmak gerekirse, müzik dinleyicilerinden aldığımız geri bildirimlere bakılırsa, Pürtelaş biraz ulaşılmaz geliyor insanlara. Bu bir konser programı değil, offline hiçbir varlığımız yok. Biz sadece internette var olan bir yayınız. Bütün kontrol de programı yapanların elinde. O biraz etkileşimi ve insanların ait hissetmesini zorlaştırıyor sanırım. Tabii ki güzel bir akış olarak görüyorlardır diye tahmin ediyorum ama bununla ilgili de bir yerlerle ortaklık yapıp, mevsimde birkaç tane belki, orada çektiğimize benzer, maksimum 2 kişinin çıktığı, birkaç grupluk Pürtelaş 3+1 konserleri yapalım diye düşünüyoruz.

Ben de tam etkinlik yapacak mısınız diye soracaktım.
Evet ilk akla gelen şeylerden biri bu. Ama bir şeylerde çok acele edip de yanlış ortaklıklarda bulunmak istemiyoruz çünkü iki kişi, tek kişi sahneye çıktığında müzik iyice kırılgan bir hale geliyor. Ben kimsenin insanların konuştuğu bir sahnede çıkmasına vesile olmak istemem açıkçası. Ben kendim konser verdiğim zaman çok üzülüyorum beni dinlemeye gelen insanlar konuştuğunda. Bu insanlar da üç aşağı beş yukarı benzer fikirlere sahiptirler diye düşünüyorum. O yüzden doğru ortaklıklar olursa böyle bir niyetimiz var açıkçası. Önümüzdeki sezon umarım olur, hayallerimizden biri bu, geniş kitlelere ulaşmak için. Ağır ağır adımlarla ama yalpalamadan ilerleyelim istiyoruz biraz, çünkü istikrar olmayınca zor. Çok güzel müzik programları da yapılmaya başlanmıştı vaktiyle ama iki üç bölümde kaldı. Umarım biz o istikrarı sağlayabiliriz.

Hazır tam diğer programlardan bahsetmişken, “Onlar şunu çıkarmış biz de çıkartalım!” gibi bir durum var mı? Farklı programlar arasında rekabet oluyor mu?
Aslında öyle birebir çok “şunu kim yapıyor, bunu kim yürütüyor, bunun ekibi kim” gibi çok da bilmiyoruz. Müzik dinleyicisi olarak takip ediyoruz sadece diyeyim. Zaten Balcony TV olsun, Sofar İstanbul olsun, aynı amaca hizmet ediyoruz bence. Rekabet olursa da nasıl olur? Hani nasıl Fenerbahçe ve Galatasaray arasında tatlı bir rekabet varsa ama aslında ikisi de bir futbol takımı olarak aynı amaca hizmet ediyorlarsa bizimkiler de o hesap. Birbirini yükselten bir rekabet olursa ne ala ama henüz böyle bir durum yaşamadık. Çok da yaşayacağımızı sanmıyorum açıkçası, tutum olarak da yumuşak mizaçlı insanlarız hepimiz. (Gülüyoruz) Biz de seviniyoruz yani tanımadığımız biri parlayınca. Bunları da kesin ekleyelim dediğimiz isimler olabiliyor. Biz de tahmin ediyorum ki diğer programları aynı şekilde etkiliyoruzdur. Bir de konsept olarak aslında yakın kitleye oynamamıza rağmen bütün programların ufak tefek farkları var. Umarım daha fazlası olur biz de doya doya yeni müzikleri dinleriz.

Müzik endüstrisindeki bu herkesin birbirini sevmesi ve kucaklaması ne peki? Kiminle konuşsam “Şunları çok seviyoruz, onları da çok seviyoruz” diyor. Herkes birbiriyle arkadaş zaten ama gördüğüm kadarıyla öbür türlü piyasada tutunmak da pek kolay değil sanırım.
Bu benim şahsi gözlemim, matematik denklemi gibi kesindir diyemem ama Gezi süreci sonrasında özellikle bağımsız müzisyenler ve kendini anaakımın dışında, toplumdan biraz daha uzakta gören herkesin birbirine tutunması, sarılması, sokulması arttı gibi geliyor. Öncesini hatırlıyorum, ben Peyote, Karga gibi mekanlara gittiğimde her grubun kendi kitlesi oluyordu ve o gece iki grup çıkıyorsa bile o iki grubun kitlesi birbiriyle çok kaynaşmıyordu. Ama artık, sanırım ne kadar az olduğumuzu keşfetmemizle de birlikte, daha güzel işler çıkıyor; ortak projeler, düetler, birbirleriyle selamlaşmalar… Belli mahalleler de zaten bu süreçte dönüştü, işte Kadıköy’ün yükselişi mesela. Bir ton müzisyen yakın yerlerde yaşamaya başladı. Bir noktada da birbirine muhtaç hale gelmeye başlıyorsun çünkü naif şeyleri yok etmek isteyen çok güçlü ve sistematik bir şey var karşında – gerçek bir terörist var her anlamda. Öyle olduğu zaman da “Ya hep beraber ya hiçbirimiz”e dönüyorsun mecburen bir yerde. Ben çok mutluyum açıkçası böyle bir algı oluştuğu için. Tabii ki rekabet güzel bir şey hani dozunda rekabet, dozunda gıybet falan… (Gülüyoruz) O konuda Pürtelaş adına benim “artistlik” yapacağım tek konu ses ve görüntü kalitesi olarak Türkiye piyasasında rakipsize yakın olmamız. Bu önemli bir şey çünkü bence. Müzik depolamaya çalışıyorsak en önemli şey ses, ikinci önemli şey de performans olduğu için görüntü haliyle. Biz onların kalitesini yüksek tutmaya çalışıyoruz, iddiamız da bu olsun. Umarım dışarıda da böyle bir algı oluşur ya da oluşmuştur. Ağırladığımız müzisyenler bize bunu hissettirdiler, umarım dinleyenlere de bunu düşündürüyoruzdur diyeyim.

Gelirken de konuştuğumuz “organik müzik” mevzusuna girmek istiyorum. “En doğal ve saf haliyle müziği yakalamak” gibi bir ifade ve hedef gördüm.
İlk bölümü yayınlamadan önce “Pürtelaş 3+1 nedir?” konulu bir liste yaptık. Orada bir manifesto gibi ya da el kitabı gibi açıklamalar yaptık. Ve komik bir şekilde hiç de dışına çıkmadık bunların, ben “kesin bir yerde patlarız” diye düşünüyordum. İşte maksimum iki kişilik, hiçbir enstrüman sınırlaması olmadan, isterse çıplak ses bile olabilir ama isterse her tarafında ayrı enstrüman bağlayıp 20 enstrümanlık ses de çıkarabilir, dedik. Adının 3+1 olmasının arkasındaki şey de aslında 4 şarkı çekiyoruz ama son şarkının başında konuk(lar) kendi müzikleriyle alakalı olabilir, o şarkıyla alakalı da olabilir bir şeyler anlatsınlar istedik. Müzik programlarında sürekli “Neden müzik?” diye soran bir tip var ya hani, o çok yoran bir şey aslında müzisyeni. Biz dedik ki saf müzik olsun ama sadece müzik de olmasın, onu kıracak bir şey olsun. Onu da biz yönlendirmeyelim, müzisyen kendi içinden gelen şeyi söylesin istedik. O da çok tatlı oldu böyle komik komik +1 konuşmaları çıktı. Biz kendi aramızda en çok bunun geyiğini yapıyoruz, Selim “Ben Selim Saraçoğlu, bu da yaptığım müzik” diye bir konuşma yapmıştı (Gülüyoruz). Dünyanın en net konuşması. Nilipek. konuşmaya başlayıp kontrolü kaybedip iki dakika falan konuştu, sonra çaldığı şarkı bir buçuk dakika. Onlarla çok eğleniyoruz. Bir de müzisyenler birbirilerini de tanıdıkları için birbirlerinin konuşmalarıyla da dalga geçen cümleler kuruyorlar. Dikkatli gözle takip edince oralardan çok ilginç ve eğlenceli şeyler çıkıyor.

https://youtu.be/krudcmKPLOM

O hikaye kısmı da o “doğal” hedefine biraz daha yaklaştıran bir şey gibi geliyor. Sadece müziğe değil ama müzisyene de bir tık yaklaştırıyor yani, konuşurken görüyorsun, gülümserken görüyorsun, sahnede poz kesmeyen halini görüyorsun falan..
İnsanların konuşma sesleriyle şarkı söylerkenki sesleri çok farklı birbirinden. Ve insanların sadece müzik üreten bir makine değil de gerçekten bir insan olduğunu hissettirmek zor bir şey. Aslında sen ben gibi biri oradaki. Ve hani daha az bilinen isimler aslında konuk ettiklerimiz ve onların takipçileri de merak ediyor o kişileri. Konuşma o konuda çok ipucu veriyor, ilk intiba kafasında. Bir ton çok güzel konuşan insan da, hiç konuşamayan dostlarımız da oldu. Ama aslında o konuşamamanın doğallığı bile çok güzel.

Daha dokunulabilir bir noktaya çekiyor.
Aynen. Çok eğleniyoruz biz, iyi ki o konsepti oluşturmuşuz bana kalırsa.

O zaman ListeList’e de dönelim.
Bu iş aslında oradan başladı. Geçtiğimiz 1.5 sene Listelist’te editör olarak çalıştım. Ve ilk girdiğimden bu yana “Buraya bir müzik programı yapsak” diyordum.

İçindeki müzisyeni durduramayıp tabii..
Evet, çünkü internet sektöründeki herkesin hemfikir olduğu bir konu video içeriğin geleceğin en önemli alanlarından biri olması.. Hepimiz bilgisayarı açtığımızda YouTube bir sekmede açık duruyor. Google’lamaktan ziyade artık YouTube’da arıyoruz her şeyi. Hem içerik sınırsız, hem tüketmesi ve algılaması daha kolay. Ben de işte Listelist’te çalışırken bu fikri toparlayıp Ahmet Abi var, Ahmet Kırtok, ListeList’in kurucusu aynı zamanda, ona açıkladım. Bak böyle çok deneyimli insanlar da var, oturalım bir fikir üretelim, bunu belli bir sıklıkta yayınlayalım vesaire diye. Bir de ListeList tabii ki komik ve viral içerikler üreten bir site ama bunun yanında kültür sanat, özgün iş, kaliteli içeriğe de çok değer veren bir marka. Pek çok yayıncının yayınlamaya cesaret edemeyeceği içerikler de var. Yayıncı ne kadar kafası çalışan, zekice bir dil kullanırsa o kadar sansürlenemez hale geliyor. ListeList biraz da onun gücüyle bugün geniş anlamda tanınan bir marka oldu. Ahmet Abi de bize inandı, güvendi ve ListeList Pürtelaş’ın hem finansörü hem yayıncısı oldu. Böyle bir programı tek başına da yapabilirsin tabii ama hem maddi anlamda çok daha kısa sürede bir çıkmaza girersin, çünkü bir prodüksiyon yapıyorsun; hem ListeList’in zaten ulaştığı çok güzel bir kitle var ve bu kitle bizim kafa yapımızla çok iyi örtüşen bir kitle, bunu sıfırdan inşa etmen gerkir. Belki oradaki kitlenin hepsi müzik anlamında bizim sevdiğimiz isimleri dinlemiyor ama hayata bakış anlamında bize yakın şeyler yapıyor ve paylaşıyorlar. O yüzden çok doğru bir mecra gibi geliyordu ListeList. Başladık, inandık, güvendik ve hâlâ –artık Listelist’te çalışmamama rağmen programı paket olarak dışarıdan hazırlamaya devam ediyorum- Pürtelaş 3+1’i sürdürüyoruz. Umarım aynı şekilde aynı istikrarla devam ettirebiliriz bu işi çünkü ListeList için de Pürtelaş için de çok iyi olduğunu düşünüyorum bu ilişkinin. Diğer yandan biz Pürtelaş’ı biraz daha ayrı konumlandırmaya çalışıyoruz çünkü artık o da kendi başına markalaşmaya başladı. Belirli bir tanınırlığı oldu, kendi dili oturdu vesaire. Ama günün birinde ayrı bir marka olarak anılacaksak bile her zaman ListeList’le kol kola, omuz omuza, böyle sarılıp gezen bir marka olacağız.

Son baktığımda ListeList’in 300 bin takipçisi vardı. Oradaki takipçilerin isteklerini de göz önünde bulunduruyor musunuz? Onlardan talep geliyor mu?
Birkaç sefer oldu aslında. Bazen de ListeList kanalıyla bize ulaşan müzisyenler oluyor çünkü dediğim gibi bir videoyu senin benim paylaştığımızda gideceği yer başka, 300 bin takipçisi olan bir sayfa paylaştığında gideceği yer bambaşka. Güzel müzisyenlerle tanışıp çok tatlı, sevgi dolu mailler aldığım oldu. Onları da hep aynı dilde yanıtlamaya gayret ediyoruz. Şunu da çekin bunu da çekin diyenler oldu. Hatta tesadüfen, dördüncü bölümde sanırım, “Kaan Boşnak’ı çekmelisiniz” demişlerdi ki zaten evet beklenen bir tepki. Bizim de sıradaki bölümümüz gerçekten oydu ve çat diye yayınladık. Sanki böyle dünyanın en büyük prodüksiyon gücü bizde varmış gibi. (Gülüyoruz) Buradan da itiraf edeyim olayın gerçek yüzü böyle, tesadüf olmuştu o.

Sanırım başka bir şey kalmadı bende ama şundan da bahsetsem çok iyi olur dediğin şeyler var mı?
Son zamanlarda faydalı olduğunu düşündüğümüz bir iki küçük geliştirme yaptık. Bunlardan biri Youtube’la alakalı. Biz ListeList’in Youtube kanalında başlamıştık yayına, içinde eski başka içerikler de olan bir kanaldı. 3 bölüm yayınladık ve YouTube’a yayın yasağı geldi. (Gülüyoruz) Türkiye’ye hoşgeldiniz… Biz de Vimeo’ya geçtik. 25 ya da 26. bölüme kadar Vimeo’dan yayın yaptık. Vimeo çok güzel, çok profesyonel bir alan ve kullanıcısına çok güzel imkanlar da sunuyor ancak profesyonel algının dinleyicide, kullanıcıda oluşturduğu bir mesafe var. Bir de daha bir portfolyo sitesi gibi, öyle olunca da potansiyel izlenme oranımızı biraz düşürdü bu durum ama o noktada yapabileceğimiz başka bir şey yoktu. Bir yandan da YouTube’a müzik içeriği vermek çok sıkıntı çünkü telif problemleri var, dev savaşlar veriliyor bu işi tekelinde bulunduran organizasyonlarla.

Onlar sizi bağlıyor mu?
Çalan müzisyenin herhangi bir plak şirketiyle çalışıp çalışmamasına ve o plak şirketinin ne kadar anlayışlı olduğuna bağlı. Halihazırda albümü çıkmış az isim çektiğimiz ve onlar da zaten bağımsız şirketlerden albüm çıkartmış isimler olduğu için henüz bir sıkıntı yaşamadık ama böyle birini çektiğin zaman bu tekellerle çok büyük hukuk savaşına girmen gerekiyor ki bu çok yıpratıcı bir süreç. Biz hiçbir zaman çok ciddi bir gelir modeli yürütmedik Pürtelaş üzerinde ama bu süreçte senin halihazırda olan ve gelecekte yapacağın gelir modellerine de el koyuyorlar. İçeriği kaldırtma hakları var senin hiç haberin olmadan. Bunların hepsi çok yıpratıcı ama sonunda çektiğimiz bölümlerin hepsini alıp tekrar YouTube’a geçtik. Pürtelaş 3+1 adına ayrı resmi bir kanal oluşturduk. Bir anda 100’ün üstünde video yükledik, her bölümün o bölümdeki şarkılardan oluşan playlist’lerini oluşturduk. Bütün çektiklerimizi shuffle’da dinlemek isteyenler için de bir liste koyduk kenara. Bu tabii orta vadede de yayılımımızı arttıracaktır diye düşünüyorum. Hani hepimiz YouTube’da arıyoruz Nekizm’i, Google’da değil. Orada karşısına çıkabiliyorsan insanların ondan daha değerli bir şey yok. Bir de işte SoundCloud hesabı açalım dedik çünkü bu tarz içeriği tüketen insanların ve üreten insanların en çok kesiştiği yer orası. Ama oraya tabii her şeyi değil de belki her bölümden bir şarkı ekleyelim, merak edenler için bölümün linkini verelim dedik. Ve oradan çok hızlı dönüş aldık.

Bittik galiba. Çok teşekkür ettim, her şey çok güzel duyuluyor. Sıradaki bölümlerde kimi göreceğimiz hususunda da ipucu isteyeyim bitirirken.
Ben teşekkür ederim. Bakalım hayallerimizin peşinden koşuyoruz, yakalayabilecek miyiz hep beraber göreceğiz. Yakın zamanda İdil Meşe, Emre Temiz ve Alarga’yı göreceksiniz diye ümit ediyorum, bizler de her çektiğimiz bölümün çekimiyle yayınlanması arasında geçen süreçte çok heyecanlanıyoruz!

Bu sırada Pürtelaş 3+1’in tüm bölümlerine buradan ulaşabilir, FacebookTwitterInstagramSoundCloud ve YouTube hesaplarına da göz atabilirsiniz. Atın yani, gayet güzel.